Ko Chang ontdekken
Blijf op de hoogte en volg Caroline
03 November 2022 | Thailand, Ko Chang
Gisteren hebben we een 155cc brommer gehuurd voor een dag. Beiden hebben we weinig ervaring met zo'n ding en nadat Maurice de statistieken had gelezen over ongelukken, met en zonder dodelijke afloop, in het verkeer waar een brommer bij betrokken was en het bleek dat dit gemiddeld 10 keer zoveel was dan in NL, we hebben dus netjes een helm meegehuurd en schoenen aan in plaats van de gebruikelijke slippers.
Ko Chang heeft sinds 2003 een geasfalteerde weg die door de hoge heuvels en langs de zee slingert. We hebben een heerlijke rit gemaakt naar de oostkant van het eiland en merkten dat het daar veel minder ontwikkeld is.
We stopten bij een resort en werden door een meneer duidelijk gemaakt dat deze dicht was. Überhaupt zie je her en der bedrijven die niet meer open zijn. Er is niets aan gedaan om de locaties op te ruimen of er een hek omheen te plaatsen, gewoon laten voor wat het is en in verval laten raken.
Zo spraken we een manager/eigenaar van een restaurant en hotel met 40 kamers aan/op het water maar zonder toegang tot de weg (enige toegang was 1km via het strand lopen). Hij heeft al ruim 2 jaar geen bezoekers, woont er alleen en rookt de hele dag marihuana. Wij hebben er een flesje water gedronken en snel weg want het was zichtbaar dat er al lang niet was opgeknapt en het voelde niet veilig daar. Wel mooie foto van Maurice gemaakt :).
We spraken Nederlands met die man omdat hij jaren in Assen had gewoond.
Ik heb over het eiland gelezen en blijkbaar is het pas 20-30 jaar bekend bij groter publiek en je kan zien dat de ontwikkeling nog lang niet klaar is.
We zijn nu al een dag of 10 in dit hotel en ik kom helemaal tot rust. Beetje zwemmen in de zee of het zwembad, luxe ontbijt, lezen, mensen kijken en om de dag een massage voor weinig.
Ginteren keek M bij wat een standventer te verkopen had, maar hij had niets in zijn maat.
Qua avondeten wisselen we het af, gisteravond zijn we met de brommer een paar dorpen verderop geweest en hebben in een Europees restaurant, Fin, gegeten. Meestal eten we gewoon Thais en een enkele keer bij de lokale Indiër.
We houden contact met Charlotte die 2 weken met 12 vriendinnen een rondreis maakt in Mexico, het tijdsverschil is 12 uur; we appen tijdens ons ontbijt en haar avondeten wat grappig is.
We zijn pas 2,5 weken weg maar het voelt langer, heerlijk.
