Op naar Portugal

Di 28 september: Sevilla lieten we achter ons om naar Portugal te reizen met eerste Lissabon en daarna Porto als doelen. Onderweg zijn we gaan lunchen in Albufeira, het stadje/dorpje aan de kust waar Charlotte naar haar eindexamen met klasgenootjes heen ging om te vieren. We besloten dat we aan het haventje wilde zitten, maar eenmaal aangekomen had Google ons naar een net gebouwde haven met een hele strip aan restaurantjes en vakantiewoningen en vertier geloodst. Er was voldoende keus dus aten we in een vegetarisch tentje met uitzicht op de vele zeilbootjes. Daar zagen we ook een paar hele kleine 'tiny house boats' met op het dak een terras met 2 hangmatten.

Charlotte koos iets en toen vertelde de serveerster dat het op was en dat er meerdere dingen op de kaart op waren omdat vandaag de laatste dag was dat het restaurant open was. De hele rits met restaurantjes en vertier zag eruit alsof het gebouwd was voor heel veel vakantiegangers en nog maar heel recent gebouwd dus wij vermoedden dat dit gebied in 2018 of 2019 is opgeleverd en daarna in verband met Covid nu niet meer rendabel is.

In Spanje en nu Portugal krijg ik de indruk dat er best veel bedrijfjes en winkeltjes er mee stoppen of het niet gered hebben en leeg staan.

Later die dag kwamen we in Lissabon aan en Charlotte had een heel gaaf boutique hotel gereserveerd in de Baixa district van de stad. Op zoek naar ergens om te eten volgden we de tips die we van neef Daniel die net in de stad was komen wonen om in de 'old town' Alfama te kijken. Direct merkten we dat de stad gebouwd is op steile heuvels. We kwamen terecht in een heel klein restaurantje, 7 tafels binnen en 7 buiten. Nadat we hadden besteld en de drankjes op tafel hadden kwamen twee mannen binnen met een gitaar die om stilte vroegen, een dame van boven de 70 in een lange galajurk stond op en begon te zingen, de Fado was begonnen. Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik nog nooit had gehoord van Fado en dus ervaarde ik eerst verbazing en toen begon het genieten. Niet alleen deze oudere dame zong, bij haar tweede lied begon spontaan onze serveerster mee te zingen en het kippenvel begon. Na het optreden werden de gitaren opgeborgen en ging het restaurant gebeuren weer verder, maar na een half uur begon het opnieuw en dit keer met een dikke man in een pak. Er werden typische Portugese liederen gezongen vol smart las ik van de gezichten af. Als klap op de vuurpijl zag ik een man van ongeveer 45 bij de deur staan, leunend op 2 krukken. Hij werd binnen begeleid door de dame met de galajurk en ik dacht dat dit een familielid van haar was die ook kwam luisteren. Toen het laatste lied van de dikke meneer klaar was viel er een stilte en plotseling begon de man met de krukken, die gewoon op zijn stoeltje zat te zingen en bleek hij ook een act te doen!!! Maurice, Charlotte en ik ervaarden deze 2 uurtjes alsof we in een film zaten, het was geweldig. Het eten was niet zo bijzonder, maar de entourage was fantastisch en zeker omdat wij dit fenomeen niet kende en op de juiste tijd op de juiste plek zaten. Aan het eind van de avond kwam Daniel even nog een drankje drinken, hij was naar een voetbalwedstrijd geweest.

De volgende dag hebben we zoals gebruikelijk de stad verkend door te struinen en hier en daar cappucino's te drinken. Ook hebben een rit op de bekende tram 28 door de stad gemaakt. Omdat er zoveel heuvels zijn rijdt de tram soms met een noodvaart omhoog of omlaag. Mocht je ook naar Lissabon gaan is dit een aanrader.

We wilden nog een extra in Lissabon zijn, maar omdat dit het eerste weekend was sinds lange tijd dat de clubs weer open waren waren alle hotels en appartementen bezet. Wij hebben toen accommodatie in Porto geregeld en zijn eind van zaterdagmiddag naar het noorden gereden.

Tijdens de laatste dag dat Charlotte met ons meereisde hebben we door de stad gestruind en onze ogen uit gekeken. We hebben vele leegstaande huizen gezien, ook heel veel huizen die gewoonweg vervallen zijn. Nu is het zo dat één van mijn favoriete fotografen Aurélien Villette is die verlaten gebouwen als onderwerp heeft in zijn werk en dus ik was verbaasd en heb genoten van de honderden verlaten huizen die Porto heeft staan. Nou heb ik gelezen dat de binnenstad van Porto op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat en dat zou het best kunnen zijn dat dit de reden is dat deze huizen niet worden weggehaald of modern verbouwd, maar ik weet het niet zeker.

Charlotte hebben we zaterdagavond (gisteravond) naar het vliegveld gebracht zodat ze nog een dagje thuis zou hebben voordat ze maandag weer gaat beginnen.

En vanmorgen arriveerde een nicht van Maurice uit Amsterdam die toevallig een vakantie had geboekt waarbij zij op 3 oktober in Porto aankwam. Vandaag hebben we met haar ook de stad verder verkent en ook zij vond het geweldig om zoveel bijzondere woningen te zien. In zowel Lissabon als Porto zie je veel huizen die betegeld zijn aan de buitenkant met typische Portugese tegels of een beschildering op de tegels hebben. Het aangezicht van de stad is prachtig, als je eens niets te doen heb kijk dan naar wat foto's van Porto en zie je ook de prachtige Luis I brug.

Eind van de middag zijn we naar de zuidkade van de rivier geweest waar de Port huizen staan en je ziet er ook de oude schepen waarmee vroeger de tonnen met port werden vervoer. Ik had een beetje gelezen over de porthuizen en gekozen om bij Taylor's naar het museum te gaan en daarna proeven. Helaas hadden iets te lang gestruind en was het museum al dicht, maar het proeflokaal was nog open. Dit proeflokaal was in een prachtige binnentuin met rozenperken, gezellige zitjes en onze serveerster maakte het voor ons een beetje goed door veel over hun port te vertellen. Alledrie namen we een andere en we lieten ons adviseren welke snack er het beste bij paste. Ja, ik heb een port besteld en gedronken en mijn bijpassende snack was pure chocola dus ik heb dubbel genoten.

Het was gezellig om Marlies een dagje erbij te hebben, lekker veel gekletst en samen genoten van de stad.

Morgenochtend vertrekken we weer op weg naar Soest via een aantal stops.